شیب عمومی روستا از شمال به جنوب بوده و بنابراین انتخاب این محل برای احداث حمام به دلیل انتقال آب مورد نیاز حمام و هم به دلیل سهولت در دفع پس آب های حمام بنا بوده است. ضمن اینکه دسترسی به آن نیز به راحتی از کوچه های شمالی و غربی امکان پذیر بوده است. بر طبق سنت رایج مناطق سردسیر ، حمام در حدود 5/2 متر پایین تر از سطح زمین های شمال و غرب آن ساخته شده است.این امر به دلیل حفظ گرمای حمام و هم به جهت انتقال آسان آب به حمام بوده است. مصالح اصلی استفاده شده در بنا از آجر است. از آجر در ساخت قسمت عمده دیوارها و طاق ها استفاده شده است. علاوه بر آجر، لاشه سنگ نیز در قسمت هایی از  دیوارها به کار رفته است.همچنین از سنگ های ورقه ای و نسبتا منظم برای پوشش کف برخی فضاها و حوض موجود در بینه نیز استفاده شده است. ملاط به کار رفته همراه با مصالح ساختمانی دیگر همچون بیشتر حمام ها ، آهک و یا مخلوطی از آهک و گل یا ماسه است. از این ماده برای پوشش دیوارها و سقف نیز استفاده شده است. از چوب نیز در پوشش سقف استفاده شده است. در این بنا، فضاها به صورت متراکم در کنار یکدیگر قرار دارند و دسترسی به همدیگر از طریق ورودی ها و راهروهایی که در کنار آن ها تعبیه شده ، امکان پذیر است. اما فضاها در یک محور و راستای هم قرار ندارند. به طوری که بینه ورودی در یک محور و سربینه و خزینه در محوری جداگانه و موازی آن ها ساخته شده است. در هر صورت بیشترین طول حمام در جهت شمال به جنوب 50/14 متر و بیشترین عرض آن در جهت شرق به غرب 80/18 متر است. حمام از نوع زیرزمینی و با چندین پله دسترسی به داخل آن امکان پذیر است. سازه معماری بنا و مدارک و شواهد نشان میدهد که این بنا بایستی در دوره قاجار ساخته شده باشد.

در حال حاضر پرونده این اثر تایخی تهیه گردیده و برای ثبت در فهرست آثار ملی به وزارت ارسال گردیده است.