این اثر در فصل اول بررسی باستان شناسی شهرستان ایجرود در پاییز سال 1386 مورد شناسایی و بررسی دقیق قرار گرفته است. این اثر از نظر موقعیت طبیعی ، در بافت روستای گلابر و در بالای تپه ای به ارتفاع 30متر از سطح زمین های واقع شده است. ارﺗﻔﺎع آن از ﺳﻄﺢ آﺑﻬﺎی آزاد 1718 ﻣﺘﺮ است.  بقایای معماری آق قلعه به دو روش حجاری صخره ای و دیوارچین سنگی با استفاده از ملات ساروج ایجاد شده است. در یﺎل ﻏﺮﺑی ایﻦ ﺗﭙﻪ، ﺣﺪود 10 ﻣﺘﺮ ﭘﺎﺋیﻦ ﺗﺮ از رأس آن یک ﺗﻮﻧﻞ ﺻﺨﺮه ای دﺳتکند ﺑﺎ 38 ﭘﻠﻪ وﺟﻮد دارد کﻪ ﻗﻠﻌﻪ را ﺑﻪ رودﺧﺎﻧﻪ ﭘﺎﺋیﻦ دﺳﺖ ﺗﭙﻪ وﺻﻞ ﻣی ﻧﻤﺎیﺪ . در ﺑﺎﻻﺗﺮیﻦ ﺑﺨﺶ ﺗﭙﻪ محلی برای ذﺧیﺮه آب یﺎ آذوﻗﻪ و ﻧیﺰ دیﻮارﻫﺎیی ﺑﺎ ﺳﻨﮕﻬﺎی ﻧﺴﺒﺘﺎً ﺑﺰرگ ﺑﺎ ﻣﻼت ﺳﺎروج و ﭘﺮاکﻨﺪﮔی ﺳﻔﺎل در ﺑﺨﺸﻬﺎی ﺷﻤﺎﻟی و ﻏﺮﺑی ﺗﭙﻪ دیﺪه ﻣی ﺷﻮد. بر اساس یافته های ابزار سنگی و سفالی، پیشینه این اثر تاریخی متعلق به دوره های پیش از تاریخ، اشکانی و اسلامی میانه است. از آسیب های وارد شده انسانی، ﺣﻔﺎری ﻫﺎی ﻣﺘﻌﺪد ﻏیﺮ ﻣﺠﺎز است که به این اثر تاریخی وارد شده است. این اثر به شماره 24089 در مورخه 15/10/1387 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.