روابط عمومی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری زنجان: امروزی‌ها یادشان نیست؛ قدیم‌ها سیزده بدر، در باغ‌های اطراف شهر زنجان «غلیبانی» در میان مردم میگشت. 

12روز که از نوروز می‌گذشت اقوام و خویشان پس از احوالپرسی‌ها و خوش و بش‌ها و تعارف تکه پاره کردن‌ها، جهت گذارندن فراغتی و بدر کردن نحسی سیزده، پای پیاده با بقچه‌های اشربه و اطعمه در دست، راهی باغ‌ها و آبادی‌های اطراف شهر می‌‌شدند و در راه به موجودی بر می‌خوردند به نام «غلیبانی» که از میان افسانه‌های این مردم برخاسته بود. موجودی ترس‌آور با قامتی بلند که لباسی سیاه از پوست بز و دمی آویزان و کلاهی سیاه، که تک چشمی در وسط آن دوخته شده بود.

 «غلیبانی» نمادی از نحسی سیزده بود که همراه «دوئلچی» (دهلزن) و «دوروچی» (سینیگردان) میان مردم میرفت و با آواز و صدای دهل می‌رقصید و هر کس به فراخور حال شاباشی به او می‌داد.

قدیمی‌ها در سیزده بدر آب را قیچی می‌کردند تا مبادا رودخانه‌ای طغیان کند . خرابی به بار آورد و سبزه گره می‌زدند، به رود می‌سپردند تا بخت دخترکان دم بخت واشود و سبزه قاصدی از رویش و زندگی برای بیداری طبیعت باشد.

عکس: مهدی الماسی

به قلم الهه اسرافیلی