به گزارش روابط عمومی اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان زنجان؛ روزی این راسته از بازار، پر بود از هیاهو و بوی چرم‌های که با دستان پرتوان استاد کاران زنجانی، تبدیل به کفش‌های دست دوزی می‌شدند که تجاراستان‌های همجوار طالب آن بودند و برای خرید این هنر و صنعت استاد کار خوش ذوق، رنج سفر را به جان می‌خریدند.
این‌ها حرفای آقای عابدی بود از قدیمی‌های بازار به قول خودش از کودکی نزد پدر این صنعت را آموخته و این شغل حرفه آبا و اجدادیش است، ولی حالا، حرفه خود را از کفش دوزی به کفش فروشی تغییر داده است.
می‌گوید:روزگاری کفش‌های که محصول عمری شاگردی و حاصل دسترنجم بود طالب زیادی داشت، ولی به خاطر بی توجهی و عدم حمایت، ماشینی شدن صنایع و همچنین ورود کفش‌های بی کیفیت خارجی، استادکاران این صنعت را به ورطه ورشکستگی کشاند.
او سری به افسوس تکان می‌دهد و می‌گوید:حالا ما مانده ایم با راسته‌ای که دیگر حسرت و نامی از کفاشی را به یدک می‌کشد.
این صنعتگر پیر قدیمی که خود نیز الان فروشنده همان کفش‌های است که خود به بی کیفیتیش اقرار دارد می‌گوید: حاصل این بی توجهی بی کاری خیلی از صنعتگران این حوزه بود و یا صنعتگرانی که بلا اجباردر مشاغل دیگر مشغول به کار شدند.
از سال ۱۳۰۰ تا ۱۳۳۰ بیشتر مردم زنجان در شغل‌های آهنگری، مسگری، کفاشی، چاقوسازی و تولید لباس فعالیت داشتند که جزو مشاغل اصلی بودند. تولید کفش در این دوره درصد بالایی داشت و فروشندگان با سود بسیار کمی کفش تولید و در بازار عرضه میکردند. در بازار قیصریه، راسته میرزایی، قیصریه کوچک و راسته حجتالاسلام بیشتر مغازه‌ها به تولید کفش مشغول بودند.
صنعت چرم یکی از صنایع پولساز بوده که در بسیاری از کشور‌های دنیا جایگاه خود را یافته است؛ این صنعت در تولید محصولات مختلف از کفش گرفته تا روکش صندلی انواع خودرو وهواپیما نقش دارد.
چرم را باید از اشتغال در کشاورزی و تهیه علوفه برای دام مورد بررسی قرار داد و سپس به دامدار، قصاب، پوست فروش، کارخانجات چرمسازی، کارخانجات ساخت مواد شیمیایی جهت تغییر پوست به چرم، کفاش، تولید لباس چرمی و صد‌ها موضوع دیگر که میتواند به اشتغال پایدار منجر شود، وارد شد بنابراین می بینید نمایی صنعت چرم نمایی گسترده‌ای است که کم لطفی به آن معنای توجه ویژه به بیکاری را دارد