یکی از روستاهای زیبای این شهرستان روستای درسجین است که این دهستان قدمت چند صد ساله داشته و از چهار طایفه ی اصلی و بزرگ عزیزخانی،قدیمی، رجبی و دودانگه تشکیل شده است که هر کدام در گذشته دارای بزرگانی بودند که اداره ده بر عهده آن ها بوده است. بعضی از مورخین بنای آن را به کیخسرو پور سیاوش و داراب کیانی و بعضی به شاپور ذوالاکتاف نسبت می دهند، سرزمینی با این قدمت تاریخی می تواند تاریخ بسیار مفصلی داشته باشد.

خانه ها دارای بالکن هایی دارای نرده که روی نردها گلدان گذاشته شده دور تا دور میدان سکویا همان پیرنشین برای نشستن مردم ساخته شده و یک سکوی بزرگ در وسط میدان با درخت چنار و سرو که همه این ها زیبایی خاصی را به این میدان بخشیده است.

اسم کوچه و خیابان را برحسب موقعیت نشانه و یا شاخصی مثل میدان قلعه یابه نام کسی که درآن محل معروف بوده صدا می کنند،این میدان معمولا در طول روز برای افرادی که نیمه وقت دست از کار کشیده و برای استراحت و یا معمولا غروب آفتاب که هوا خنک است مردم دور هم جمع شده باهمدیگر صحبت می کنند و گاها خرید و فروشی و تجارتی هم در آن انجام می دهند.

آثار تاریخی ارزشمندی نیز در روستای درسجین وجود دارد. بافت تاریخی، الگوی معماری روستایی، میدانگاه عمومی، برج و باروی کهن، بقایای قلعه قدیمی و مسجد قدیمی از جمله این آثار است که واحد ارزش‌های گردشگری هستند.

درقدیم زنان این روستا روسری های محلی بلندی داشتند که مثل چالمه و چارق کردی ازچند متر پارچه رنگی یا سیاه و غیره استفاده می شد و مدل هایی هم به آن می دادند و بعضی ها هم روسری کاموایی پارچه ای استفاده می کردند.

لباس های مخملی قرمز،دامن چین دار هزار ترک از دیگر لباس های محلی این روستا در گذشته محسوب می شد و اغلب زن ها چادر به سر می کردند.

استفاده از مهره های درشت و کوچک برای گردن بند های بلند، گوشواره و دستبند به جای طلا و نقره در میان این مردم رونق داشت و گاها نیز پول های سکه ای را سوراخ کرده و داخل نخی انداخته و دور گردن می انداختند.

حتی از دانه های گل های طبیعی برای گردن بند بچه ها استفاده می شد و چند روزی روحیه بچه عوض شده و شادی آفرین بود.

مردهای این روستا معمولا چند نمونه کلاه از جمله نمدی،نخی، دوردار،شاپوری و نقابداربرای آفتاب و از کفش های شب رو لاستیکی و پلاستیکی و چرمی استفاده می کنند، چکمه و پوتین نیز در زمستان از اهمیت بالایی برخوردار است.

 لباس های این مردم کت شلوار، لباس های کوتاه و بلند محلی، پیراهن، شلوار سیدها،عَبا و لباس های بلند و مخصوص است که در حال حاضر کمتر استفاده می شود.

در حال حاضر ۴۷۳ نفر در روستای درسجین ساکن هستند که نسبت به گذشته تفاوت چندانی ندارند، یکی از ویژگی های منحصر به فرد این روستا گویش و زبان بختیاری مردم است که در نوع خود بی نظیر است چرا که مردم زنجان بیشتر دارای گویش ترکی هستند. جاجیم و فرش از  صنایع‌دستی هنرمندانه اهالی روستای تاریخی درسجین به شمار می‌رود. از هنرهای  دستی دیگر اهالی روستا نباید غافل شد، دستبندهایی چوبی که با سکه‌ای فلزی تزئین شده‌اند. و زینت گردن و دستان زنان درسجین، هستند، کوچک اما ماندگارند.

روستای تاریخی درسجین در یک منطقه آب و هوایی کوهستانی واقع‌شده است.به همین دلیل دارای آب‌وهوای خنک می‌باشد.از سایر دلایل خنک بودن آب‌وهوای این منطقه وجود چشمه، رودخانه و منابع زیرزمینی آب شیرین است.به همین دلیل دارای تابستان‌های خنک و پاییز و زمستان سرد و بهاری معتدل می‌باشد.