روستای پیرچم در کنار جاده آببر به گیلوان قرار دارد. در 100 متری جنوب روستا بر روی یک تپه بزرگ و مشرف بر رودخانه قزل اوزن، بنایی قرار دارد که پلان آن به شکل چلیپا است. روستاییان این بنا را به نام «پیر» میشناسند و احتمالا به دوره ساسانی تعلق دارد.
بنا از سنگ و ساروج با پلان چهار طاقی و با ابعاد 4×4 متر ساخته شده و پوشش آن گنبدی شکل و تماما از لاشه سنگ ساخته شده است. ترکیب کلی آن به سبک آتشکده های دوران ساسانی وبا آتشکده نیاسر کاشان قابل مقایسه است. با این تفاوت که برای عناصر اصلی در آن به جای آجر، از لاشه سنگ استفاده شده است. بخشهای زیادی از تپه ای که بنا در آن واقع است، گورستانی احتمالا از دوران متاخر اسلامی است.
بنا دقیقا در منتهی الیه جنوب تپه قرار دارد. هرچند مردم محلی بنا را آتشکده ای از دوران پیش از اسلام می دانند، اما با توجه به شواهد و مدارک موجود احتمالا بنا آرامگاهی از دوران میانی اسلام است. با توجه به دخل و تصرفات سالهای اخیر به جز قطعات شکسته آجر و لاشه سنگ و ملاط خشک شده چیز دیگری در پیرامون بنا دیده نمی شود.با توجه به شواهد موجود و شکل و نقشه بنا که قابل مقایسه با بنا های دوره میانی اسلام است، احتمالا بنای پیرچم آرامگاهی از دوران میانی اسلام در کنار گورستانی از همین دوره و دوره متاخر اسلامی است. در وسط دیوار جنوبی داخل بنا، محرابی با طاق قوسی تعبیه شده است. در مرکز این بنا بر اثر کاوش غیرمجاز و در عمق 20 سانتی متری از سطح بقایای یک کف گچی آشکار شده است.