او با اشاره به فعالیت‌ها و سابقه هنری می‌گوید:« ۷-۸ سالگی در بازار زنجان به شاگردی پیش استاد فتحعلی  چاقوساز رفتم در آن زمان روزی ۴ قران مزد میگرفتم و بعد به ۶ قران افزایش یافت، خروس خوان عازم مغازه می شدم در سرما و گرما منتظر استاد تا با كلیدش در کارگاه را بگشاید و تا عصر مشغول بودم، ساعت هشت تا ده شب هم در خیابان فردوسی در اكابر درس می خواندم.  استادکارم  مرد بسیار سخت گیری بود و  تمامی فنون چاقو سازی را یادم نمی داد. بنابراین تمام ابزارهای كار چاقوسازی را خریدم و چهار سال شبانه در خانه كار می كردم تا اینكه ۱۸ سالم شدو برای خود مغازه جدیدی باز کردم و مشغول به ساخت چاقو شدم، اوایل چاقوهای معمولی درست می كردم، فروش انواع چاقو، قند شكن، ساطور، كاردهای آَشپزخانه و ... پر رونق بود چراكه خبری از واردات نبود. روزی دو تا پنج  چاقو می ساختم  و هر قبضه  را 25 قران می فروختم.  ۲۰ سالم بود که یکی از خوشنویسان چیره دست قزوینی به من پیشنهاد داد تا قلمتراش بسازم. با دقت زیاد  قلمتراش را که تا آن موقع در زنجان تولید نمی شد ساختم و خوشنویس قزوینی کارم را تایید کرد و من قلمتراش زنجانی شدم.»

این هنرمند صنایع‌دستی درباره جنس تیغه قلمتراش بیان می‌کند: «جنس تیغه قلمتراش  دو تیغه از جنس فولاد قرار داده شده است و آبکاری بسیار خوبی روی آنها انجام شده  تا برش و تیزی تیغه ها در حد مطلوبی باشد و برای استفاده هنرمندان و هنرجویان رشته خوشنویسی بسیار مناسب باشد.برش این تیغه ها و هندسه ساخت تیغه به نحوی است که کاملا جوابگوی تراش قلم های سایز کتابت تا مشقی و دزفولی است.»

توسلیان درباره جنس دسته قلمتراش گفت: «دسته قلمتراش ها از جنس شاخ گاومیش و صدف دریایی می باشد که بر ارزش کار دوچندان می افزاید.»

 او درباره تبلیغ کارهایش می گوید: «دلیل شهرت کارهایم بخاطر با کیفیت بودن آنهاست.  بیشتر تبلیغ من را مشتریانم انجام می دهند. مشتری هایی كه رضایت آن ها روزی مرا بیشتر كرد.»

توسلیان ادامه می دهد: «پدر و مادرم معتقد بودند صنعت هنر است و همه فرزندانشان را از كودكی وادار به  آموختن صنعت می كردند. بازار كارمان خوب بود خیلی زحمت كشیدیم و حاصل دسترنجمان را برداشت كردیم كسی كه با دست كار می كند و سختی می كشد حتما روزی اش حلال است.»